Bir baba oğul hikayesi!
Sıralı ölüm varsa,
Hep aynı şekilde biter baba-oğul hikayeleri…
Son yolculuğuna uğurlanır baba ve oğul BÜYÜR!
İşte o an oğul BABA olur çocuklarına.
Herkesin hikayesidir bu,
Zordur, acıdır lakin öğreticidir.
Maalesef ben de yaşadım.
Bence erkendi, 71 yaşındaydı,
Arkadaşım, dert ortağımdı,
Canım babam Serdar Gökten öyleydi…
Müthiş bir dediş,
Aslan bir baba,
Harika bir eş,
İyi bir abi,
Candan bir kardeş,
Kalbi kocaman bir dayı,
Kötü gün dostu,
Tam bir sırdaş,
Sağlam bir yoldaş,
Zor bulunası arkadaş…
En iyisinden eğlenen,
En yüreklisinden dertlenen…
Kısacası ADAM gibi ADAMDI benim babam…
Melek oldu, cennete uçtu.
Kim derdi ki kısa zaman önce Remzi Özdemir üstadımın çektiği fotoğraf önünde dua edeceğimizi…
Nasıl bilebilirdim, “Oğlum İstanbul TÜYAP Kitap Fuarı Nasıl Geçti?” diye sorduğunda bunun son sohbetimiz olacağını…
Her ne kadar bugüne kadar tattığım en talihsiz ve üzücü deneyim olsa da babama akan sevgi selini görünce, onun merhametinin ve güzel kalbinin definde o denli çok insanı bir araya getirmiş olmasından gurur duydum.
Bu dünya GERÇEK dostlarla anlamlı ve güzel…
Hangi birini sayayım…
Sağ olsunlar, var olsunlar!
Babamın yoğun bakım ve vefatı sonrası süreçte desteğini, sevgisini, merhametini, dostluğunu gösteren; arayarak, yazarak, paylaşarak taziyelerini sunan, rahmet okuyan; cenaze namazına gelerek omuz veren tüm kıymetli kalplere sonsuz teşekkürlerimi sunarım.
Babam elbet izleyecek…
Şöyle derdi: “Oğlum ah alma. Gözünle görsen bile, belki bilmediğim bir şey vardır diyerek dilini, hırsını kontrol et. İftiradan kaçın, sevgi göster, iyilik yap denize at. Ve vicdanını asla kaybetme!”
İşte bu kulağıma küpe düsturla çalışmaya devam edeceğim.
Herkesin baba-oğul hikayesi önünde hürmetle eğiliyorum.
Umarım benim hikayem size merhem veya yaşarken kıymetini bilmeniz için nasihat olabilmiştir.
Herkes için bir DEV vardır.
Benim hayatımda iki DEV var.
Biri babam biri amcam.
Biri uçup gitti…
Sevgi ve vicdanla kalın.
Doç. Dr. Soner GÖKTEN